Ot, i cała tajemnica!

Wy to macie intuicję!:) Nic się przed Wami nie ukryje:)Tak - róża, tak - seria zielnikowa:)

Serię zielnikową pokochałam dawno temu i była to miłość od pierwszego wejrzenia:) Trzy lata temu zabrałam się za pierwszy haft - była to magnolia. Wybaczcie, ale nie pokażę Wam jej. Pomimo że wisi sobie na ścianie i domownikom bardzo się podoba, to ja ilekroć obok niej przechodzę ( a wisi w takim miejscu, że przechodzę często), zgrzytam zębami. Uwidziało mi się, że przecież nie muszę wyszywać wzoru muliną DMC, mogę ją zamienić na inną i też będzie dobrze... Uhmm.... Nie, no nie jest źle. ktoś, kto nie widział oryginału może być zadowolony z efektu, ale ja niekoniecznie. Gdyby tego było mało, schody pojawiły się również podczas oprawiania pracy. W moim mieście nie mam niestety wyboru i jestem skazana na usługi jednego jedynego "oprawiacza". Wszystkie obrazy, które dotąd wyszyłam, oprawiałam właśnie u niego i nie narzekałam. Do czasu magnolii... Wymarzyłam sobie ozdobną białą ramkę i stonowane passe partout. Owszem, ramka jest biała - najprostsza na świecie - trudno, przełknęłam to. Gorzej było z passe partout... Wybrałam odcień i czekałam na telefon z informacją o gotowej oprawie. Czekałam, czekałam, CZEKAŁAM!!!.... Zdecydowanie dłużej niż zwykle. Gotowa oprawa zbiegła się z moją nieobecnością, więc ominęło mnie odbieranie pracy,ale kiedy zobaczyłam wreszcie to ZGNIŁOZIELONE (!!!) passe partout, po prostu się popłakałam... Gdyby tego było mało, po jakimś czasie od zawieszenia całości na ścianie, zauważyłam, że O ZGROZO! materiał zaczyna się marszczyć.... Rozbroiłam całość (poznając przy tym "tajniki" "fachowego" oprawiania prac), poprawiłam po swojemu, ciskając gromy pod adresem autora i powzięłam głębokie postanowienie, żeby nigdy więcej nie oddawać swoich prac do oprawy, a robić to samodzielnie. No!
Jak widzicie trochę czasu zajęło mi, zanim odważyłam się ponownie sięgnąć do zielników. Tym razem postanowiłam być mądrzejsza - mulina DMC, kanwa jasnobeżowa - w moim mniemaniu imitująca pożółkłą kartkę starego zielnika i doskonale komponująca się z brązowymi szkicami, oprawa - samodzielna (tylko jeszcze nie wiem kiedy...). Ty razem jestem usatysfakcjonowana:)

Wciągnęłam się niesamowicie w wyszywanie tego wzoru i ostatecznie po dwunastu dniach pracy postawiałam ostanie krzyżyki i kontury. Uśmiechałam się przy tym pod nosem, bo zauważyłam, ze na kilku blogach powstają aktualnie zielnikowe obrazki, ale o dziwo, każda z nas szyje coś innego:) Czyżby to było zaraźliwe?;)))

Dziękuję Wam za ciepłe przyjęcie babeczek:) Cieszę się, że zawitały do mnie nowe osoby: incognito, Nati B, Osowiałą Sowa, Basia Dunaj, gini_86, Margo - witam Was serdecznie!

Pozdrawiam Was ciepło, myśląc o następnym zielnikowym obrazku:)