Tak to się zaczęło...

Nietrudno zauważyć, że ostatnio trąci u mnie beżem zespolonym z bielą:) Tak naprawdę wszystkie woreczki, pudełka i obrazki opatrzone białym haftem są efektem ubocznym, zrodziły się z potrzeby zagospodarowania resztek:) Wiem, nie brzmi to najlepiej... :)
Ale od początku. Było to tak.
Moja M. poprosiła o serduszka-obrazki do swej sypialni - przemilczę fakt, że jeszcze niedawno twierdziła, że serduszka są banalne, ale cóż, kobieta zmienną jest. Ściany pomieszczenia są w kolorze cappuccino, więc serduszka miały zostać wyszyte muliną w takim odcieniu. Rozpoczęłam poszukiwania odpowiedniej nitki i ... poległam. Jedna jak cappuccino czekoladowe, druga jak orzechowe, trzecia podobna do czwartej... I wtedy mnie olśniło, że o niebo lepiej będzie, kiedy to tło obrazka będzie zlewać się ze ścianą, a wzór będzie z nią kontrastować, podobnież ramka. Zleceniodawczyni pomysł zaakceptowała i oto są: białe serduszka na lnianej kanwie:



Nie obyło się bez perypetii, dokupywania materiału, prucia, zmiany wzoru - ot, hafciarski chleb powszedni. Ale szczęśliwie dobrnęłam do końca. Zgonie z pierwotnym zamysłem serduszka są w tym samym rozmiarze, różnią się natomiast wzorem.



I oto cała tajemnica:) Nie zdziwcie się zatem, gdy wkrótce znów znajdziecie tutaj coś beżowego - jeszcze zostało trochę kawałków materiału;)



A żebyście nie myślały, że siedzę tylko w beżach i drobnostkach, które trochę już mnie zmęczyły, obwieszczam uroczyście, że zatęskniłam za czymś większym i ochoczo przystąpiłam do realizacji:) Ale reszta pozostanie na razie tajemnicą;)



Spieszę z radością donieść, że moje grono obserwatorów znów urosło, a sprawiły to: Olga i trojanda - bardzo Wam dziękuję i zapraszam w każdej chwili!


Pozdrawiam Was serdecznie!