czwartek, 27 grudnia 2018

Obwieszczam koniec...

... robótkowego roku 2018, rzecz jasna ;) A skoro samozwańczo okrzyknęłam go rokiem metryczek dziecięcych, to nijak nie mogę go zakończyć jak metryczką właśnie ;)
Ukończyłam ją na chwilę przed świętami, licząc cichutko w duchu, że jakimś cudem Basia zdąży wręczyć ją swemu najmłodszemu wnukowi w prezencie gwiazdkowym. Mam nadzieję, że tak się stało, wszak dopiero co doświadczyliśmy wigilijnego cudu, który ma niebywałą zdolność dzielenia się na mniejsze cuda i cudeńka. Zatem metryczka została ukończona chwilę temu, ale czasu na jej prezentację zabrakło - prym wiodły pierniki, choinka i karp - rozumiecie. Teraz, łapiąc poświąteczny oddech, przedstawiam Wam ostatnią z dziecięcych pamiątek (hmmm, na pewno ostatnią w tym roku... ;) )






Basia była zadowolona z efektu, więc i ja bardzo się cieszę, że sprostałam zadaniu.

Tymczasem patrząc realnie na to, co ostatnio dzieje się z moim czasem, już teraz składam Wam serdeczne życzenia noworoczne. Życzę Wam realizacji wszystkich robótkowych planów, życzę wyżyn kreatywności, otwartości na nowe, nieustannych zachwytów nad światem, które tak często są początkiem Waszych nietuzinkowych projektów! Wszystkiego co najlepsze w Nowym 2019 Roku!

Pozdrawiam!

sobota, 24 listopada 2018

Szczypta egoizmu

No i wyszła ze mnie egoistka! Ale musiałam, po prostu musiałam zrobić coś dla siebie. Dlatego potajemnie i cichaczem wykradałam godziny innym (obiecanym - o zgrozo!...) projektom, by w kąciku dziergać ją. Miała być gotowa jakiś czas temu, by współgrać z przepiękną jesienią, która tak długo cieszyła w tym roku nasze oczy. Cóż, nie wyszło. Będzie za to teraz kontrastować z szarością.


Oto chusta Kalinda w bajecznych  jesiennych kolorach od Kokonków.


Nawet nie wiecie, jak ja ze sobą walczyłam. Bo przecież tyle innych rzeczy czeka na zrobienie. Ale gdzie tam! Przy tych bajecznie kolorowych motkach rozum usypia natychmiast i po prostu musisz sięgnąć po szydełko. To już chyba choroba...



Wzór chodził za mną od dawna i wydawał mi się idealny na jesienną aurę. Oczywiście na wstępnym etapie nie obyło się bez prucia, ale determinacja robi swoje ;) No i jest, cała moja ;)


Ale żeby nie było, że egoizm mną zawładnął, już spieszę uspokoić wszystkich, którzy na coś ode mnie czekają - otóż: robi się. Proszę, oto dowód:


Tylko że, hmmm, w szafce mam jeszcze dwa motki od Kokonków, także ten, no... ;)

Pozdrawiam Was serdecznie!

niedziela, 21 października 2018

Zielono mi

Choć za oknem królują jesienne barwy, w Nitkach zrobiło się zielono. Wszystko za sprawą pewnego misia, którego znacie już całkiem dobrze, bo pojawiał się tu często, zmieniając tylko kolor fatałaszków. Tym razem przystroił się w zielony kostium.






Do zielonego towarzystwa dołączył jeszcze królik - oczywiście dopasował się kolorystycznie ;)


Skoro mamy już schyłek października (kiedy to minęło?...), mogę oficjalnie odtrąbić mijający rok rokiem dziecięcym w Nitkach! ;) Metryczka goniła metryczkę, prawdziwy urodzaj, prawie jak na owoce podczas tegorocznego lata ;) I pewnie nie zdziwi Was fakt, że właśnie zaczęłam wyszywać następną ... metryczkę :)))) chwilowo ostatnią z planowanych ;))))

Pozdrawiam Was serdecznie!

środa, 22 sierpnia 2018

Na słodko z muszelkami

Nie oszukujmy się - tegoroczne tropikalne lato nie sprzyja krzyżykom, przynajmniej w moim przypadku. Dlatego pomimo planów (ha, ha - plany! ;)), troszkę z racji pogody, a jednak w dużej mierze z potrzeby chwili wakacje upłynęły mi pod znakiem szydełka. Nadal nie czuję się z nim komfortowo, ciągle daleko mi do perfekcji, ale te dwa miesiące bardzo nas do siebie zbliżyły ;)
Zapewne pamiętacie wafelkowy kocyk? Kiedy tylko ujrzał światło dzienne, okazało się, że jest potrzebny następny, tym razem dla dziewczynki. I szczęście w nieszczęściu, że w szafce zalegały mi motki typowo "dziewczyńskiej" włóczki - efektu zakupów przez internet, kiedy to rzeczywistość niekoniecznie pokrywa się się z interpretacją kolorów przez monitor komputera... Było nie było, materiał na kocyk czekał, w każdej chwili można było przystąpić do pracy.


 Po długich poszukiwaniach zdecydowałam się na wzór irysków otoczony muszelkami.






Pozostaje mi mieć nadzieję, że sny pod tym kocykiem będą zawsze słodkie ;)

Pozdrawiam Was serdecznie!

poniedziałek, 23 lipca 2018

Króliczy monolog

Dzień dobry, dziś mówię do Was ja, Królik. Jestem nieduży i mam całe dwa dni na karku, ale za to doświadczeń cały worek, niekoniecznie miłych...


Teraz już nieco do siebie doszedłem, ale wierzcie mi, było trudno. Najpierw leżałem kilka dni w zupełnych kawałkach! Wyobrażacie sobie?! Osobno tułów, osobno uszy, głowy jeszcze nawet nie miałem. Właśnie: uszy. Zastanawiałem się, dlaczego są takie długie, ale usłyszałem jak mówiono, że będą idealne do "miętolenia" i "ciągnięcia" przez małe łapki. Jeszcze nie wiem, co to znaczy, ale mam nadzieję, że to będzie bardzo przyjemne uczucie.



Ale miało być nie o uszach, a o głowie, która podobno jest za mała. Mnie tam wcale nie przeszkadza jej wielkość, ale usłyszałem, że moja towarzyszka - bo my, Króliki, jesteśmy we dwójkę - dostanie nieco większą. I tu dopiero zaczął się dramat!


Co to się działo! Najpierw patrzyłem spokojnie jak Królisia leży obok mnie w kilku częściach - stąd wiem, że ze mną było podobnie, ale kiedy zobaczyłem, że pierwsza głowa Królisi wędruje do kosza, wkrótce za nią druga, moje małe królicze serduszko nie było w stanie znieść tego widoku! Udawałem, że śpię.



Już zaczęło mi się nudzić samemu, siedzieć i czekać, ogonek zaczął mnie już gnieść. Wreszcie doczekałem się towarzystwa i to jakiego uroczego!


Przywitała mnie z otwartymi ramionami :)


I od razu cieplej zabiło mi serduszko  (ale naprawdę nie uważam, że ta większa głowa była konieczna, fanaberie jakieś, ech...).



Podobno jutro wyruszamy w podróż. Sami! W ciasnej, ciemnej paczce ;) Nie obejdzie się bez przytulania ;) Jedziemy do domków jakichś maluszków, każde z nas do innego, ale możliwe, że będziemy się widywać z Królisią. Jestem ciekawy, czy jej uszka też będą "miętolone"? A może to dotyczy tylko Królików? Hmmm, ciekawe...

niedziela, 15 lipca 2018

Z królikiem w objęciach

Która to już w tym roku? ;) Powoli tracę rachubę :) Metryczek ostatnio u mnie pod dostatkiem. Ale są takie osoby, którym po prostu się nie odmawia, nie i już. Kiedy więc wybrzmiała prośba, ruszyłam do pracy. No... Może nie tak od razu, wszak kocyk czekał na dokończenie... A ściślej mówiąc dużo różnych rzeczy czekało, by się nimi zająć, więc jak rozumiecie za haft chwyciłam stosunkowo późno. Termin ukończenia metryczki ciągle kołatał mi się z tyłu głowy, zacisnęłam więc zęby i powiedziałam, że zdążę choćby nie wiem co. I tak przy dźwiękach mundialowej wrzawy, kiedy kolejne drużyny piłkarskie ścigały się z czasem na boisku, ja ścigałam się z ilością krzyżyków na kanwie ;) A co najważniejsze - w moim przypadku obyło się bez dogrywki ;))) Zmieściłam się w wyznaczonym czasie gry ;)



Bardzo lubię wyszywać wzory w sepii, a już wyjątkowo w jej ciepłych odcieniach, nie inaczej było w przypadku tego wzoru. Cieszę się, że miałam okazję się z nim zmierzyć :) Mam też nadzieję, że trafi w gust obdarowanych.




Pozdrawiam Was serdecznie i dziękuję miłe słowa pod adresem wafelka ;)

wtorek, 10 lipca 2018

Wafel z krabem

Nie, nie, wbrew pozorom nie będzie ani słowa na temat jedzenia. Zresztą tytułowe zestawienie smakowe jest cokolwiek nietypowe ;)
Będzie natomiast o szydełku i o dosyć sporym przedsięwzięciu, bo liczącym 55 na 80 centymetrów.




Pokusiłam się o zrobienie szydełkowego kocyka, który wraz z metryczką z misiem  ma być prezentem dla małego Stasia.




Ile godzin spędziłam na oglądaniu kocyków w sieci, aż strach się przyznać... Chciałam, by wzór był oryginalny, ale niezbyt wymyślny. I kiedy wreszcie trafiłam na kocyk wykonany ściegiem waflowym, wiedziałam, że to jest to, o co mi chodziło. Pokochałam go od razu, pracowało mi się nim rewelacyjnie :)







Tym samym pierwsza część zagadkowego tytułu została wyjaśniona :) A co ma do tego wszystkiego krab? Całość kocyka trzeba było zamknąć jakimś ozdobnym ściegiem. Nie chciałam, żeby był on zbyt strojny i słodki, ale za to efektowny, wszak to kocyk dla młodego mężczyzny! W czeluściach Internetu wynalazłam tzw. crab stitch, który z miejsca mi się spodobał. Tak oto powstała para - wafel z krabem ;) Nie wiem, jak Wam, ale mnie niezwykle przypadła do gustu :)








Pozdrawiam Was serdecznie!



niedziela, 10 czerwca 2018

Paryskie pozdrowienia

Poczyniłam pewną obserwację - zdecydowana większość małych haftów z Paryżem w roli głównej jest przeznaczona dla kobiecych odbiorców. I jak tu wyszukać coś w miarę neutralnego, gdy czas goni, a haft jest pilnie potrzebny? Recepta jest prosta - ograniczamy do minimum ilość kwiatów we wzorze (nie musiałam niczego wyrzucać - był jeden, i to fiołek! - to go grzecznie wyszyłam ) i przymykamy oko na różane fiolety ;) Potem włączamy turbo igłę i działamy.


Plany planami, a życie jak zwykle po swojemu. Miało być szybko - bo to przecież mały hafcik  - i na czas. Uhmm... Małe to to może i jest, ale roboty z tym było, że ho, ho! No i się spóźniłam o tydzień... Grunt, że osoba obdarowana wykazała się zrozumieniem i wyrozumiałością. Bo  przecież mało  kto lubi spóźnione prezenty, prawda?














Dziękuję Wam za ciepłe słowa pod ostatnim wpisem! 

Pozdrawiam serdecznie!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...