Nie znaczy to jednak, że nie wchodzę w nowy rok z głową pełną pomysłów i sercem pełnym oczekiwań - a nuż uda się tym razem? Może wreszcie wyszyję... A nie, nie powiem Wam, bo jak się nie uda, będzie wstyd. Upatruję sobie jakiś wzór, chodzę koło niego, a potem przypadkiem trafiam na coś innego, co natychmiast mnie i po prostu zaczynam szyć. Jest kilka takich cudeniek, które wytrwale czekają na swoją kolej, a o tym, że się doczekują niech świadczy toskański krajobraz, który już dobrą chwilę zdobi jedną ze ścian domu:
W tych czterech ramach zamyka się moja platoniczna miłość do Włoch. Do prawdziwego tiramisu, wąskich uliczek, palącego słońca i gajów oliwnych. Kto wie, może uda się posmakować tego klimatu w nadchodzącym roku?...
Jednak na razie pozostaje mi podróżować do Włoch przy pomocy igły i nitki, a że klimatycznych włoskich wzorów mam całkiem sporo... :)
Pozdrawiam Was serdecznie!
P.S. Pewnie zauważyłyście, że moje krzyżyki są "upasione":) Tak, haftuję podwójnymi. Tak się nauczyłam daaawno temu i tak mi zostało. Może zabrzmi to dziwnie, ale pojedynczymi najzwyczajniej w świecie nie potrafię...
Przepiekny ten obrazek, bardzo podobają mi się tego typu widoczki. Mam nadzieję, że sama też niedługo podobny wyszyję.
OdpowiedzUsuńZapraszam do wzięcia udziału w organizowanym przeze mnie SALu :)
Bardzo dziękuję za zaproszenie - przemyślę to:)
UsuńŻyczę Ci wyszycia wielu krajobrazów!
Ten wzorek podobał mi się od zawsze, chyba już trzykrotnie się do niego przymierzałam i zawsze coś na przeszkodzie stanie.Obrazek śliczny! Twoje przemyślenia są mi bliskie, też nie składam obietnic, czy postanowień, ale bardzo mnie cieszy, kiedy mogę u kresu starego roku powiedzieć samej sobie - nie stałam w miejscu, nie zmarnowałam go.Pozdrawiam!
OdpowiedzUsuńZatem życzę, żeby wreszcie udało się go wyszyć!:)
UsuńBardzo piękny obrazek pełen dostojeństwa, zadumy i ciepła:)
OdpowiedzUsuńBardzo Ci dziękuję za piękne słowa!
UsuńHafcik bardzo ładny, może kiedyś go wyszyję, bo również mi się podoba ten wzorek. Jestem daleka od postanowień na nowy rok ale zawsze robię podsumowanie starego roku!!Pozdrawiam :))
OdpowiedzUsuńZachęcam:) Wyszyć warto:)
UsuńTeż nie robię żadnych noworocznych postanowień - a obrazek śliczny.:)
OdpowiedzUsuńCzyli nie jestem sama;)
UsuńPrzeuroczy obrazek. Ja się z Włochami nie utożsamiam, ale chętnie bym je zwiedziła.
OdpowiedzUsuńJa tak w głębi duszy mam kilka postanowień, ale faktycznie lepiej nie mówić bo później wstyd jak się nie uda ich spełnić. A tez mam głowę pełną pomysłów i chciałabym to i tam to, a po drodze jeszcze coś się urodzi - tylko czasu brak :(. W Toskanii nigdy nie byłam, ale dzięki Tobie na chwilę się do niej przeniosłam :)
OdpowiedzUsuńBardzo się cieszę, że posłużyłam jako wehikuł;))) Pozdrawiam!
UsuńNigdy nie robiłam noworocznych postanowień. I robić nie będę. Mam do tego podejście podobne do Twojego :)
OdpowiedzUsuńPiękny obrazek, naprawdę piękny :)
A ja w podobny sposób marzę o Szwajcarii :) trzymam kciuki za spełnienie marzenia i wyjazd do Włoch! :)
OdpowiedzUsuńObrazek jest śliczny, też mi się marzą te klimaty, ale póki co nasycę się widokami Twojego obrazka :) A z postanowieniami noworocznymi też tak mam, rokrocznie kilka chodzi mi po głowie, ale z wiekiem dorosłam do tego by nie postanawiać na Nowy Rok, lecz w każdym momencie kiedy wpadnie mi do głowy, bo każdy moment jest dobry i nie trzeba się potem wstydzić sama przed sobą ;) Na koniec roku robię sobie tylko małe podsumowanie, sprawdzam czy nie zmarnowałam za dużo czasu :) i różnie mi to wychodzi, ale źle nie jest, zawsze mam coś z czego jestem dumna :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Kiedyś dawno,dawno temu zaczęłam ten obraz,ale pojechał do Dysiaka jako nie skończony,i nie wiem co dziś z nim:)))
OdpowiedzUsuńA szkoda:) jak się zapalę do szycia czegoś dużego, to po trupach, ale skończę:)
Usuń