Historia wciąż żywa

W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna.
                                                                                                                          (Łk, 2, 1-5)

Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.
                                                                                                                      (Łk, 2 6-7)

W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzoda. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się  przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: <<Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie>>.
                                                                                                                               (Łk, 2 8-12)

Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu.
                                                                                                                  (Łk, 2 16-17)

A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: Złoto, kadzidło i mirrę.
                                                                                                                     (Mt, 2 9-11)

Nie mogło zabraknąć wśród moich kartek tych, które są kwintesencją nadchodzących świąt Bożego Narodzenia. Na wzory tej biblijnej opowieści trafiłam w ubiegłym roku, lecz było już  wówczas za późno, by je wyszyć. Dlatego postanowiłam, że ta seria witraży musi pojawić się na tegoroczne święta. Długo wahałam się, jak mają wyglądać kartki z ich udziałem, wielobarwność wzorów nie ułatwiała zadania. Zwyciężyła prostota, postarzane brzegi,  odrobina dostojeństwa w postaci złotych ornamentów, cytaty z kolęd i całe ich teksty wewnątrz kartek - w tym prześliczna "Kolęda Maryi", na którą trafiłam przez przypadek.

Dziękuję Wam za jakże liczne i cudne zachwyty nad zimowymi poduszkami! Pękałam z dumy i radości!:)

Wśród obserwatorów witam dwie duszyczki, które są już ze mną od pewnego czasu,  a teraz zakotwiczyły u mnie na dobre - Danusia Kielar i Maria Wicher:) Rozgośćcie się!

Pozdrawiam Was serdecznie!