O tym, co wygrałam i co z szafy wydostałam

Wyjątkowo długo ociągałam się z kupnem kalendarza. Najpierw uważałam, że czasu jest jeszcze sporo, a gdy zaczęło go dramatycznie ubywać, stwierdziłam, że może jakoś sobie poradzę... Ale gdzie tam! Przecież ja muszę mieć wszystko zapisane, odnotowane, bynajmniej nie dlatego, że pamięć mi szwankuje, ale po to, by mieć wszystko czarno na białym. Właśnie - czarno na białym, dlatego żadne nowinki techniczne nie wchodzą tu w rachubę, bo ja już taka dziwna jestem, że muszę czuć papier pod palcami. Dlatego, kiedy świat już całkiem oszaleje i wszyscy będą czytać jedynie e-booki, ja otoczę się swoimi książkami i za nic ich nie oddam;) Ot, zrobię sobie takie cmentarzysko książek, jak choćby w "Cieniu wiatru" Zafona;) Ale wracając do kalendarza - nie kupiłam i palce mnie świerzbiły w pierwszych dniach nowego roku, bo nijak nie dało się niczego zanotować... Zapisałam się jednak na candy ogłoszone przez AXDESIGN i modliłam się w duchu, żeby ten śliczny kalendarz, który był nagrodą w zabawie jakimś cudem trafił właśnie do mnie. I co? Cud! Trafiło się ślepej kurze ziarno:) Mam kalendarz!:)

Do nagrody dołączona była również niespodzianka w postaci uroczego notatnika na lodówkę:

W tym miejscu jeszcze raz dziękuję Anicie za zabawę, a jej uroczej Maszynie Losującej za szczęśliwy dla mnie los:)!


Pamiętacie jeszcze moje zielnikowe hafty? Przebywały na długim przymusowym urlopie, leżakując i oczekując cierpliwie na odpowiednie dla siebie ramki. A sprawa łatwa nie była, bo znalezienie kwadratowych ramek graniczy wręcz z cudem - zresztą dobrze o tym wiecie. Dlatego kiedy podczas wizyty w Castoramie trafiłam na sosnową, polską i kwadratową ramkę prawie podskoczyłam z radości w górę;) Jeśli myślicie, że to szczęśliwy koniec historii ramkowej, jesteście w błędzie. Trochę trwało zanim udało się zakupić trzy jednakowe - a to nie było odpowiedniej ilości w beżowym kolorze (bo kolor jest beżowy, choć zdjęcia powiedzą Wam coś zupełnie innego...), a to zrodził się problem z ilością. Cóż, w końcu jednak się udało. I oto są! Tymczasem dwie. Samodzielnie oprawione, odpowiednio naciągnięte i niebawem powędrują na ścianę:)

Dziękuję Wam za wszystkie ciepłe słowa, które tu zostawiacie! Pozdrawiam Was serdecznie!