Arcyzadanie w beżowej tonacji

Wybaczcie mi, że się z Wami ostatnio drażniłam, pokazując jedynie skrawki haftu. Dziś bijąc się w piersi pokażę Wam go w całej krasie. Nic na to nie poradzę, że nie lubię prezentować swoich haftów, gdy są zaledwie w powijakach, ale zasygnalizować, że robi się coś większego, też czasem byłoby warto:)

Przechodząc do rzeczy powiem Wam, że sprawa nieco rozciągnęła się w czasie. Był październik, kiedy moja Koleżanka odwiedziła bloga i zapałała miłością do tego haftu. Zapragnęła, bym wyszyła metryczkę dla jej synka. Nie widziałam w tym żadnego problemu, już nawet zaczęłam wyszukiwać co ładniejsze wzory, gdy okazało się, że marzeniem młodej mamy jest, żeby metryczka przedstawiała nie jakieś tam dziecko tylko jej własnego synka... I tak oto stanęłam przed wyzwaniem haftu ze zdjęcia...
Najpierw była gonitwa myśli - jejku, czy podołam, nigdy tego nie robiłam, a jak nie wyjdzie, może porywam się z motyką na słońce?... Potem buńczucznie założyłam, że jak to - ja nie podołam? Muszę... Młodzi rodzice zasiedli przed komputerem i zajęli się przerabianiem zdjęcia swego Malucha na wzór haftu, a ja rzucałam im kłody pod nogi mówiąc, że rozmiar za duży, całość zbyt ciemna i takie tam:) Wytrzymali:)
Nie obyło się oczywiście bez problemów i to nawet całkiem sporych, bo po miesiącu pracy zmuszona byłam zacząć wszystko od początku... Ale ostatecznie udało się i wczoraj postawiałam ostatni krzyżyk na kanwie:) Chciałam napisać, że kamień spadł mi z serca, ale ten łoskot usłyszę w chwili, gdy najbardziej zainteresowana całą sprawą wyrazi swoją opinię, więc na razie jestem jedynie zadowolona z ukończonej pracy:).

Palma pierwszeństwa powinna się należeć mamie młodzieńca, którego za chwilę ujrzycie, ale wolała mieć niespodziankę, a ja nie chciałam czekać z publikacją tego posta do chwili, aż listonosz zapuka do jej drzwi z przesyłką pod pachą:) Dlatego pokazuję zdjęcia już dziś i czekam na Wasze opinie. Zatem - oto i ono, poznajcie proszę Mateusza:

Musiałam malucha "wydobyć" z tła, dlatego jeden z rogów nie jest wypełniony krzyżykami, w pozostałych chłopiec był "przyklejony" do brzegów, więc nie miałam pola manewru. Jednak taki układ haftu stwarza wiele możliwości podczas oprawy, co z pewnością zostanie wykorzystane przez Rodziców Mateusza:)

Dziękuję Wam za wszystkie słowa, które tu zostawiacie!:)
Pozdrawiam serdecznie!