TUSAL-owe przygotowania

Pewnie pomyślicie, że oszalałam, ale skoro był pomysł, były materiały i do tego znalazła się odrobina czasu, ozdobiłam już słoik na nową edycję TUSAL-owej zabawy. Nadchodzący wielkimi krokami styczeń zapowiada się dla mnie dosyć stresująco, więc nie chciałam mnożyć sobie nerwowych sytuacji, a prezentować słoik w pierwszym nowiu bez ubranka też mi się jakoś nie uśmiechało.
Nie wiem, czy uda mi się tym razem dopilnować wszystkich prezentacji w wyznaczonych terminach - czternastka w dacie wprowadza w moje życie wiele zmian i to kolosalnych - ale będę się pilnować, przy Waszym wsparciu i dopingu powinno się udać:)
Przezornie przygotowałam większy słoik niż poprzednio;) - jak znam życie, tym razem będzie jednak za duży:) Ale nic to!:)

Tyle tytułem wstępu:) Zaś sam słoik wygląda tym razem zupełnie inaczej:) Porzuciłam swoje ukochane niebieskości na rzecz naturalnego lnu, ożywionego kroplą czerwieni:

Amorek pieczołowicie haftujący serduszko wydał mi się idealną ozdobą słoika, a przy okazji posłużył jako "królik doświadczalny", bo jest moim pierwszym haftem wykonanym na lnie. Len ( i mnóstwo innych cudowności, które już Wam prezentowałam) otrzymałam w prezencie od Tereni, za co w tym miejscu jeszcze raz ogromnie jej dziękuję!

Czerwona taśma koresponduje kolorystycznie z serduszkiem haftowanym przez amorka. Jest prezentem od pewnej dobrej Duszyczki (jeszcze raz dziękuję!), która obsypała mnie ostatnio takimi różnokolorowymi cudownościami taśmowymi:)
Do tego zawieszkowe nożyczki na lnianym sznureczku.

Napis również wyszyty na lnie i oprawiony w ozdobną tekturową zawieszkę, a u dołu lniana koronka:

I w całości:

Nie pozostaje zatem nic innego, jak gromadzić nitki:)

Pozdrawiam Was serdecznie!

Kukurykuuuu!!!

Nie ma szans na ulepienie bałwana, nic nie chrzęści pod butami, nikt nie maluje kwiatów na szybach? Trudno. Skoro za oknem panuje niby-wiosna, trzeba się do niej dostosować. Dlatego dziś zagościły u mnie najprawdziwsze wiosenne koguty:

A tak poważnie - powstały dziś poszewki zamówione już dawno temu. Miało być żywo i energetycznie, stąd po długich poszukiwaniach wybór padł na ognistą czerwień poskromioną przez wzorzystą czerń. Całości dopełniają czerwone koguty, które zawróciły w głowie zamawiającej Osobie i nie było zmiłuj - musiały być i koniec!

Dziękuję Wam za liczne i przemiłe życzenia świąteczne! Tak, święta należą już do przeszłości, ale znam takich, którzy będą żyć ich atmosferą jeszcze długi czas - przynajmniej do momentu rozebrania choinki...

Tak oto wyglądały próby zlokalizowania najniżej wiszących pierniczków, które wkrótce w liczbie sztuk czterech w niewyjaśnionych okolicznościach zniknęły z gałązek... wraz ze sznureczkami...

A tak prezentowała się kontemplacja tych pierniczków, które wisiały zbyt wysoko...

Pozdrawiam Was serdecznie!

Wesołych Świąt!

Wianki trzy

Zwykle robiłam tylko jeden, który zdobił frontowe drzwi domu. W tym roku zaszalałam - powstały trzy wianki, każdy inny.

Pierwszy - czerwono-zielony ozdabia już drzwi wejściowe:

Wyszedł na bogato:) W ruch poszły gałązki tui, listki ostrokrzewu, szyszki, owocostany z bluszczu i sztuczne czerwone jabłuszka. A w środku ukryła się szydełkowa śnieżynka - ot, tak dla rozjaśnienia całości.

Drugi wianek zdobi wnętrze domu.

Wyszedł niezwykle smakowicie i pachnąco, a wszystko dzięki suszonym pomarańczom, laskom cynamonu, anyżkowym gwiazdkom i lukrowanym pierniczkom. Wszystko zaś spoczywa na aromatycznych jodłowych gałązkach.

Nie mogło też zabraknąć wianka w niebieskościach:) Niestety zdjęcia wyszły fatalnie, bo szarówka za oknem jakoś nie do końca lubi się z niebieskim kolorem...

Tym razem uplotłam okrąg z brzozowych gałązek i dorzuciłam parę niebieskich ozdób. A skoro o niebieskościach mowa, to muszę się pochwalić przeuroczą kartką, którą otrzymałam od Promyka:

Prawda, że cudna? Słodki wzór i dodatkowo błękit,a całość skomponowana z myślą o mnie:) Eh... Jeszcze raz gorąco Ci dziękuję, Justynko!

Pozdrawiam Was cieplutko!

Między nami, wspólniczkami:)

W ramach naszej niepisanej umowy poprosiłam Dziewczyny o rękodzielnicze przysługi:) Prezenty otrzymałam, więc przechodzę do chwalenia się:)

Najpierw poprosiłam Gosię o cekinowe bombki, oczywiście zgodziła się je zrobić bez mrugnięcia okiem, za co w tym miejscu gorąco dziękuję!

Oczywiście zawartość paczki przerosła moje oczekiwania, bo Gosia nie byłaby sobą, gdyby nie dorzuciła czegoś ekstra:)

Wybaczcie ilość zdjęć, ale chyba przyznacie, że bombki są zachwycające! Mam teraz dylemat, ponieważ w moim pierwszym zamyśle cekinowe bombki miały zastąpić wysłużone już, zrobione dawno temu bombki makaronowe, które od kilku lat wieszałam u podstawy schodów:

Ale teraz zastanawiam się, czy nie powiesić ich na choince - w towarzystwie lampek będą się niesamowicie mienić, a makaron może jeszcze powisi w tym roku...

Gosiu! Jeszcze raz gorąco Ci dziękuję!

Przed Malwiną postawiłam arcytrudne zadanie, aż mi było wstyd, ale ona nie dość, że nie odmówiła, to dzielnie podjęła wyzwanie i mistrzowsko sobie z nim poradziła!
Rzecz dotyczyła czapki. Ci, którzy mnie znają, wiedzą, że za czapkami nie przepadam. Zdarzają się jednak zimne dni, kiedy zdrowy rozsądek bierze górę nad antypatią i każe coś ciepłego wcisnąć na głowę. Kilka lat temu udało mi się kupić czapkę idealną, którą bez większego szemrania zakładałam na głowę, ale z biegiem czasu wysłużyła się, a jej kolor przestał mi pasować do kupionego później komina i rękawiczek. Dlatego postanowiłam uśmiechnąć się do Malwiny, a ta genialna dziewczyna na podstawie przesłanego przeze mnie zdjęcia zrobiła mi identyczną czapkę w granatowym kolorze (bo on jest granatowy, chociaż zdjęcia powiedzą Wam coś innego...) Dopieściła mnie jeszcze niebieskimi kolczykami, a wszystko tradycyjnie już uroczo zapakowała. Malwinko - jeszcze raz ogromne dzięki!

Dziękuję Wam serdecznie za przepiękne świąteczne życzenia i za pamięć:

Ani

i Basi:

Kończąc już witam w mych progach Marię Zych i Banaliki Blog - bardzo mi miło, że u mnie zawitałyście!
Pozdrawiam Was serdecznie!

Ostatnie trzy

Zrobiłam ich w tym roku trzydzieści pięć... Sporo. Dziś przynoszę Wam ostatnią trójkę. Wkrótce wszystkie zostaną zapełnione najcieplejszymi i najszczerszymi życzeniami, po czym pofruną w świat wywoływać uśmiech na twarzach adresatów:)

Na początek kartka z bałwankiem. Motyw ten pojawił się w ubiegłym roku i tak bardzo się spodobał, że zostałam poproszona o wyszycie go i wysłanie konkretnej Osobie. Oto i on w całej swej śnieżnej osobie:

Potem misiek w ptasim towarzystwie.

Wykorzystałam tutaj (podobnie i w następnej kartce) papier z rękawiczkami, któremu wręcz nie mogłam się oprzeć. Powycinałam je i powciskałam wszędzie, gdzie się dało;)

I na koniec dwaj chłopcy dzielnie taszczący świąteczne drzewko.

Zamierzam niebawem pójść za przykładem tych chłopaczków i wyruszyć na poszukiwania idealnego drzewka:). Oby tylko udało się takowe znaleźć. Potem tylko wystroję je odpowiednio, według zamysłu, który zaświtał mi w tym roku w głowie. A jak wyjdzie, to może się pochwalę...
Tymczasem zmykam, bo cały zastęp kartek oczekuje, by zapełnić je życzeniami:)

Pozdrawiam Was cieplutko i przedświątecznie!